اختلال دو قطبی، که قبلا افسردگی جنون آمیز (مانیک) نامیده میشد، یک بیماری روانی است که مبتلایان حداقل یک دوره جنون (خلق و خوی بیش از حد هیجان زده و یا تحریک پذیر) و یا نزدیک به آن را (جنون) دارند. نوسانات خلق و خوی این وضعیت می تواند برای هفته ها در یک دوره زمانی طول بکشد و موجب مشکلاتی در کار و روابط شود. این بیماری تا 5٪ از بزرگسالان در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد و مردان و زنان را به یک اندازه تحت تأثیر قرار می دهد.
نشانه های دوره افسردگی
علائم افسردگی که ممکن است در اختلال دوقطبی تجربه شوند، همان علائم دوره های افسردگی جدی است، از جمله ناراحتی های قابل توجه، تحریک پذیری، ناامیدی و افزایش یا کاهش اشتها، وزن یا خواب. افسردگی دو قطبی می تواند به برنامه ریزی، یا تلاش برای کشتن خود یا شخص دیگری منجر شود.
نشانه های دوره مانیک
این علائم شامل حس عمیق بیش از حد در رفاه و یا توانایی ها،افکار مسابقه ای ،کاهش خواب و سخنوری میباشد.افراد مانیک ممکن است در فعالیت های غیر عقلانی مثل رفتارهای افراطی جنسی شرکت کنند.
دو قطب نوع 1 در مقابل دو قطبی نوع 2
به منظور دریافت تشخیص اختلال دوقطبی نوع 1، فرد باید حداقل یک قسمت مینیک کامل را در طول عمر خود تجربه کند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 2 حداقل یک قسمت هیپومانیا تجربه کرده اند، در حالی که علائم آنها شدت کمتری از مانیک کامل را دارد.
علت اختلال دوقطبی
در حالیکه هیچ عامل خاصی از اختلال دوقطبی مشخص نشده است، تعدادی از عواملی هستند که به توسعه این بیماری کمک می کنند. وقتی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دارای اختلال افسردگی یا مانیک هستند، کاهش فعالیت در ناحیه های مختلف مغز دیده می شود.
اختلال دوقطبی: چه کسی در معرض خطر است؟
علائم اختلال دوقطبی زمانی که شروع می شوند، دو قله ایجاد میکنند: بین 15 تا 25 سالگی و 45-54 سالگی. سایر عوامل خطر اختلال دوقطبی شامل داشتن سابقه خانوادگی افسردگی یا اختلال دوقطبی (اختلال خلقی) یا سابقه خانوادگی اختلال مصرف مواد مخدر است. عوامل استرس زا در زندگی مانند سوء استفاده نیز ممکن است منجر به آغاز اختلال دوقطبی شود.
اختلال دوقطب و زندگی روزانه
علائم این بیماری میتواند با توانایی کاری فرد،موفقیت در تحصیل و نگه داشتن روابط در تخداخل باشد.افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در معرض خطر ابتلا به دیگر بیماری های جسمی و روحی باشند.
اختلال دوقطبی و سوءمصرف مواد:
اختلال دوقطبی ممکن است احتمال ابتلای فرد مبتلا به سوء مصرف مواد از 22٪ تا بیش از 50٪ را افزایش دهد. برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است با نوشیدن فراورده های الکلی نشانه های مانیا یا افسردگی خود را از بین ببرند، که اغلب به عنوان خود درمان کننده شناخته می شوند.
اختلال دوقطبی و خودکشی
تا 10% از این افراد تا 10 برابر بیش تر از افراد سالم احتمال خود کشی دارند.اگر فردی افکار خودکشی دارد و یا برای آن برنامه ریزی کرده است سریعا او را به نزدیک ترین مرکز اورژانس منتقل کنید و جلوی او را از انجام اینکار بگیرید.
تشخیص اختلال دو قطبی:
هنگامی که متخصصان بهداشت روان یک فرد را برای اختلال دوقطبی ارزیابی می کنند، آنها یک تاریخچه دقیق را جمع آوری می کنند و یک معاینه وضعیت روانی را انجام می دهند. تاریخچه، احتمال اینکه علائم فرد از یک وضعیت پزشکی مانند یک بیماری عصبی یا غدد درون ریز، عوارض جانبی دارو یا قرار گرفتن در معرض سم باشد را کشف میکند. متخصصان همچنین به دنبال تشخیص نشانه های اختلال دوقطبی از سایر مشکلات روحی و روانی مانند اختلال مصرف مواد، افسردگی، اضطراب یا اسکیزوفرنی هستند.
درمان
هنگامی که دارو درمانی (مثل تثبییت کننده های خلق) انجام می شود، صحبت درمانی (روان درمانی) می تواند به طور قابل توجهی به جلوگیری از عود افسردگی یا مانیا، و همچنین کاهش علائم و مشکلات ناشی از این اختلال کمک کند. درمان رفتاری شناختی به دنبال تغییر روشهای تفکر فردی از خود شکست خوردن به شیوه های تفکر مولد است. خانواده با استفاده از آموزش بهداشت روانی، بهبود ارتباطات، و مهارت حل مسائل برای فرد مبتلا به اختلال دوقطبی متواند مور واقع شود.
سبک زندگی
همانطور که در مورد سایر اختلالات روانی نیز مشهود است، مراقبت خودمحور، بخش مهمی از نتایج مطلوب از گفتگو و داروهاست. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باید حداقل هشت ساعت خواب در شب داشته باشند، به طور مرتب ورزش کنند، تغذیه خوب داشته باشند و از مصرف الکل و مواد مخدر اجتناب کنند. هنگامی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی علائم هشدار دهنده خود را برای شروع یک دوره مانیک یا افسردگی یاد می گیرند، بیشتر قادر به پیشگیری از تغییرات خلقی کامل هستند.
درمان با الکتروشوک
درمان الکتروشوک ECT می تواند یک درمان بسیار موثر برای حالت خلقی اختلال دوقطبی (افسردگی، مانیا یا ترکیبی) باشد و شامل ایجاد تشنج با ارسال جریان الکتریسیته از طریق قسمت های مغز میباشد. ECT می تواند علائم را برای افرادی که از داروهای روان درمانی یا مسکن استفاده نمیکنند،تسکین دهد. همچنین می تواند یک درمان نگهدارنده موثر برای عدم بازگشت تغییرات خلق باشد.
در صورتی که هر یک از نزدیکان و یا حتی خود شما علائمی از این اختلال را دارید؛با مراجعه به پزشک متخصص اعصاب و روان از پشرفت بیماری جلوگیری کنید و گامی موثر برای درمان این بیماری بردارید.توجه داشته باشید که در صورت عدم درمان اختلال دو قطبی فرد بیمار و اطرافیان در معرض خطر جانی قرار دارند.
امیدوارم که این مطلب مورد توجه شما همراهان فرهیخته و گرامی قرار گرفته باشد.از اینکه وقت خود را در اختیار بنده قرار دادید صمیمانه سپاسگزارم.منتظر نظرات و سوالات شما خواهم بود.
شما را به شنیدن این قطعه زیباو آرامبخش دعوت میکنم.